Σχολείο και αυτοκινητόδρομοι

Το σχολείο μας είναι από τα προνομιούχα της πόλης μας, καθώς βρίσκεται δίπλα στο δάσος και σχετικά μακριά από μεγάλους αυτοκινητόδρομους. Για τις ανάγκες όμως της άσκησης του μαθήματος της Γλώσσας, χρησιμοποιήσαμε πληροφορίες από συμμαθητές μας σχολείων του κέντρου, από τους οποίους πήραμε συνέντευξη προκειμένου να κατανοήσουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά...

Μάθημα με μποτιλιάρισμα...

Πως γίνεται να συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο χίλιοι μαθητές και μια τεράστια ουρά αυτοκινήτων; Πράγματι είναι άξιο απορίας. Μιλάμε για το 31ο Δημοτικό Σχολείο 40 Εκκλησιών. Το συγκεκριμένο σχολείο βρίσκεται στη διασταύρωση δύο κεντρικών δρόμων.

Όπως καταλαβαίνετε η παράδοση του μαθήματος γίνεται κάτω από δύσκολες συνθήκες, για να μην πω και ανθυγιεινές. Το χειμώνα η κατάσταση είναι πιο ευνοϊκή για τους μαθητές και τους δασκάλους. Λόγω του κρύου τα παράθυρα παραμένουν κλειστά και ο θόρυβος λιγοστεύει. Από την άνοιξη όμως τα πράγματα χειροτερεύουν. Δεν είναι μόνο ο θόρυβος που εμποδίζει το μάθημα , αλλά και τα καυσαέρια των αυτοκινήτων που αναπνέουν δάσκαλοι και παιδιά.

Αναρωτιέμαι λοιπόν, είναι συνθήκες αυτές για καλύτερη παιδεία και για την υγεία των παιδιών; Πόσο μεγάλη ευθύνη έχει το κράτος για την κατασκευή και λειτουργία αυτού του σχολείου σε τόσο ακατάλληλο μέρος; Τι μέτρα πρέπει να πάρουν οι αρμόδιοι του σχολείου και οι γονείς για να επιλυθεί αυτό το μεγάλο πρόβλημα;
Θα μπορούσε να ήταν το δικό σας σχολείο. Περιμένουμε να ακούσουμε τη γνώμη σας στα σχόλια...

Χριστίνα Πιπιντάκου

**************************************************************************************************

Πρόκειται για το 31ο Δημοτικό σχολείο της περιοχής 40 Εκκλησιών στη Θεσσαλονίκη.

Χτισμένο δίπλα σε μεγάλο αυτοκινητόδρομο, βρίσκεται καθημερινά αντιμέτωπο με το θόρυβο της κίνησης και ειδικά την ώρα των μαθημάτων. Μαθητές και δάσκαλοι διαμαρτύρονται επειδή ενοχλούνται από το θόρυβο. Το γεγονός αυτό είναι πολύ σημαντικό και για τους μαθητές και τους δασκάλους, γιατί τους εμποδίζει να δουλέψουν.

Δυστυχώς ο δρόμος δεν μπορεί να μεταφερθεί, εκείνο όμως που μπορεί να γίνει είναι να ηχομονωθούν τα τείχη, κάτι που ελπίζουμε να γίνει στο μέλλον.

Χριστίνα Φραντζή

*************************************************************************************

Πολλά σχολεία και ιδιαίτερα στο κέντρο της πόλης αντιμετωπίζουν πρόβλημα ηχορύπανσης επειδή είναι κοντά σε αυτοκινητόδρομους. Δεν είναι λίγοι οι οδηγοί που κορνάρουν, βρίζουν και φωνάζουν πολύ δυνατά με αποτέλεσμα να αποσπά τη σκέψη των παιδιών που προσπαθούν να κάνουν μάθημα.

Ας μιλήσω για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το δικό μου σχολείο. Το σχολείο μου λοιπόν, βρίσκεται κοντά σε έναν μεγάλο αυτοκινητόδρομο. Όταν ένας οδηγός περνάει με μεγάλη ταχύτητα, ακούγεται πολύ δυνατά μέσα στην τάξη με αποτέλεσμα, όπως προείπα, να αποσπά την σκέψη των παιδιών και τον δασκάλων που προσπαθούν να κάνουν ή να παραδώσουν μάθημα.

Ο δήμος Θεσσαλονίκης και γενικότερα το κράτος πρέπει να λάβει μέτρα για την ομαλή διεξαγωγή των μαθημάτων, όπως για παράδειγμα την ηχομόνωση των σχολείων που έχουν προβλήματα με την ηχορύπανση. Βέβαια τέτοια προβλήματα δεν έχουν μόνο τα σχολεία της Θεσσαλονίκης, αλλά και της Αθήνας και πολλών άλλων μεγάλων πόλεων.

Ιάσων Ράπτης

**************************************************************************************************

Το σχολείο στο οποίο πάω είναι ακριβώς δίπλα στον αυτοκινητόδρομο. Και μόνοι σας καταλαβαίνετε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε άνετα το μάθημα λόγω της ηχορύπανσης.
Όλοι μας καταλαβαίνουμε πως η Θεσσαλονίκη είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στην Ελλάδα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι που ζουν σ' αυτή μπορούν να τρέχουν σε δρόμους με τα αυτοκίνητα τους, ενώ ξέρουν ότι ακριβώς από δίπλα υπάρχει ένα σχολείο που θέλει να κάνει μάθημα.

Ηχορύπανση έχει πιο πολύ το πρωί κατά τις 8 περίπου, όταν είναι η ώρα που όλοι θέλουν να πάνε στις δουλειές `τους και έτσι τρέχουν όλοι τους σαν τρελοί.
Όλα τα παιδιά του σχολείου κάνουν έκκληση στους οδηγούς να μην τρέχουν τόσο πολύ, ώστε το σχολείο μας να κάνει ήσυχα το μάθημα του. Ελπίζουμε να μας ακούσουν...

Χριστίνα Τσατσά

**************************************************************************************************

Το 31ο δημοτικό σχολείο Σαράντα Εκκλησιών έχει ένα μεγάλο πρόβλημα. Βρίσκεται δίπλα σε αυτοκινητόδρομο. Από το πρωί έως το μεσημέρι ακούγονται βουητά, κορναρίσματα και φρεναρίσματα. Ο θόρυβος ενοχλεί και εμάς τους μαθητές, αλλά και τους δασκάλους που κάνουν μάθημα. Ρωτάτε πώς ενοχλεί; Πολύ απλά! Η φασαρία μας εμποδίζει να ακούσουμε τί λέει ο δάσκαλος κι αυτός δεν μπορεί να μας τα εξηγήσει καλά. Ειδικά το καλοκαίρι που έχουμε ανοιχτά τα παράθυρα και γίνετε έξω ο χαμός.Τότε είναι που δεν μπορούμε με τίποτα να κάνουμε μάθημα, διότι πρέπει κάθε τρείς και λίγο να τρέχουμε στα παράθυρα για να δούμε τι συμβαίνει. Αμάν αυτά τα βενζινοκίνητα! Τέλος πάντων! Πρέπει να μάθουμε να ζούμε και με τα αρνητικά τους.

Παναγιώτης Ντέρφερ - Εφραιμίδης

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία...(2ο μέρος)

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
Γ. Βιζυηνού - Ν. Σκουφά

Το όνομα του κάθε δρόμου δεν είναι τυχαίο. Δύο σημαντικοί δρόμοι της γειτονιάς μας είναι η Γ. Βιζυηνού και Ν. Σκουφά.

Η οδός Γ. Βιζυηνού πήρε το όνομά του απο τον γνωστό ποιητή και ζωγράφο Γεώργιο Βιζυηνό, ο οποίος γεννήθηκε το 1849 στη Βιζύη από 'που πήρε και το ψευδώνυμό του. Είχε ταξιδέψει σε πολλά μέρη οπου και σπούδασε. Για να τον τιμήσουμε δώσαμε το όνομά του σε ένα γνωστό μας δρόμο. Καθώς η συνοικία μας είναι παλιά φανταζόμαστε οτι και ο δρόμος είναι πολλών χρόνων.

Γ. Βιζυηνός

Η οδός Ν. Σκουφά πήρε το όνομά του απο τον πρωτεργέτη της φιλικής εταιρίας Νικόλαο Σκουφά. Γεννήθηκε στο Κομπότι της Άρτας. Εκεί ασχολήθηκε με το εμπόριο των σκούφων από'που πήρε και το ψευδώνυμό του. Συνεργάστικε επίσης με γνωστούς και σπουδαίους ανθρώπους όπως τον Αθανάσιο Τσακάλωφ, τον Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο και τον Εμμανουήλ Ξάνθο.

Ν. Σκουφάς

Ο Σκουφάς υπήρξε άνθρωπος με αυστηρή ηθική, μέτρια παιδεία, αποφασιστικός, τολμηρός και πατριώτης και σ'αυτον οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η προπαρασκευή του αγώνα της εθνικής μας παλιγεννεσίας. Σίγουρα του άξιζε που ένας γνωστός δρόμος [για εμάς] πήρε το όνομά του.
Μαζί με αυτούς τους δρόμους συνδέονται και πολλοί άλλοι μετην δική τους ιστορία, που πιθανώς να τους εξετάσουμε σε επόμενη εργασία.

Θανάσης Σίμος, Άντζελα Ρούσο,
Γιώργος Τεκίρδαλης, Ραφαέλα Χαρίτου

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία...

Παρακάτω θα δείτε την ιστορία των δρόμων της γειτονιάς μας. Υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία, που μας έφεραν και μας - κι ελπίζουμε κι εσάς - πιο κοντά στην ιστορία της πόλης μας...

Ο δρόμος είχε την δική του ιστορία
Γ. Βιζυηνού

Πολλές φορές περπατώντας στους δρόμους της πόλης μας αναρωτιόμαστε από πού πήραν το όνομα τους. Τα πιο πολλά ονόματα των δρόμων είναι αφιερωμένα σε ανθρώπους που πρόσφεραν πολλά στη χώρα μας.
Ο κεντρικότερος δρόμος των Σαράντα Εκκλησιών, της γειτονιάς μας δηλαδή, είναι η οδός Γεωργίου Βιζυηνού, που είναι αφιερωμένη στον Γεώργιο Βιζυηνό, έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφείς.
Η συνοικία των Σαράντα Εκκλησιών δημιουργήθηκε από τους πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης που ήρθαν στην πόλη μας στη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων. Ένα από τα πιο γνωστά χωριά της Ανατολικής Θράκης ήταν οι Σαράντα Εκκλησιές, γι αυτό ονόμασαν έτσι τη συνοικία τους.



Ο Γεώργιος Βιζυηνός, Γεώργιος Μιχαηλίδης όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε το 1849 στη Βιζύη της Ανατολικής Θράκης. Όσο όμορφη όμως ήταν η πατρίδα του Βιζυηνού, τόσο άσχημη εξελίχθηκε η παιδική ζωή του και τα απανωτά χτυπήματα της μοίρας στη φτωχή οικογένειά του, σημάδεψαν αρνητικά, μια για πάντα, τη εξαιρετικά ευαίσθητη ψυχή του.
Πολύ μικρός, 5 με 6 χρονών, έχασε τον πατέρα του, Μιχαλιό, για να μεγαλώσει πια μόνο με τη δύστυχη μητέρα του, τη Δεσποινιώ, η οποία αφού έχασε πολύ νωρίς τον άνδρα της, πέθαναν τα δυο μικρά της κορίτσια και σκοτώθηκε κι ο 30χρονος γυιος της, Χριστάκης, στα χρόνια του Ρωσοτουρκικού πολέμου.
Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στην Κύπρο και αργότερα συνέχισε τις σπουδές του στο Ελληνικό Λύκειο του Πέραν στην Κωνσταντινούπολη.
Με τη βοήθεια και συμπαράσταση του εθνικού ευεργέτη Γεωργίου Ζαρίφη τελείωσε το Γυμνάσιο Πλάκας στη Αθήνα. Η αγάπη του για τα γράμματα τον οδήγησε στη Γερμανία, όπου συνέχισε τις πανεπιστημιακές σπουδές του κοντά στους μεγαλύτερους Γερμανούς δασκάλους.
Το λογοτεχνικό του έργο είναι πολύ σπουδαίο, έχοντας γράψει πολλά διηγήματα (Το αμάρτημα της μητρός μου, Ποιος ήταν ο φονεύς του αδερφού μου, ο Μοσκώβ Σελήμ κ.α), ποιητικές συλλογές, νουβέλες και άλλα πεζογραφήματα.
Η ιδιαίτερη και αγαπημένη πατρίδα του, από την οποία πήρε και τ’ όνομά του, αποτελεί το βασικό θέμα στο λογοτεχνικό έργο του. Θρύλοι, παραδόσεις, ιστορία, λαογραφία, περιγραφικά στοιχεία της φύσης και ψυχογραφικά των ανθρώπων της όμορφης Βιζώς, παρελαύνουν μες στο έργο του.
Τα τελευταία του χρόνια η υγεία του κλονίσθηκε σοβαρά και τα πέρασε κλεισμένος στο Δρομοκαϊτιο φρενοκομείο, όπου και πέθανε το 1896. Ακόμη κι εκεί μέσα δεν έπαψε να γράφει, χαρίζοντάς μας μερικούς από τους σπουδαίους του στίχους:

… κι από τότε που θρηνώ
Το ξανθό και γαλανό
και ουράνιο φως μου
μετεβλήθη εντός μου
και ο ρυθμός του κόσμου

Ένα άγαλμα του, στο παρκάκι που βρίσκεται στην αρχή του δρόμου που έχει τ’ όνομά του, μαζί μ’ ένα δίστιχο αφιερωμένο στην αγαπημένη του Βιζώ, μένει να μας τον θυμίζει για πάντα.

της Θράκης τα χωριά πολλά,
σαν τη Βιζώ κανένα...

Ελένη Μαυρομουστάκη, Ασημίνα Σαρακατσιάνου,
Αποστολής Ουσταμπασίδης, Ειρηναίος Μπάμε

*************************************************************************************

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ναυπλίου

Η οδός που κατοικώ ονομάζεται Ναυπλίου και δεν είναι τόσο πολυσύχναστος δρόμος. Η οδός αυτή έχει λίγα μαγαζιά.Στο δρόμο αυτό υπάρχουν τα εξής.1 μανάβικο,1 βιβλιοπωλείο,1 μαγαζί λάστιχων αυτοκινήτων της Pirelli,1 συνεργείο αυτοκινήτων, 1 πιτσαρία, 2 ψιλικατζίδικα,1 φούρνος, 1 κομμωτήριο,2 καθαριστήρια ρούχων, 1 μαγαζί που πουλάει έπιπλα, 1 μαγαζί με λέβητες αερίου και πολλές πολυκατοικίες. Κάθετα του δρόμου υπάρχουν οι οδοί Ατλαντίδος, Σερρών, Καισάρειας, Αφών Εμμανουήλ, Αμμοχώστου, Βοσπόρου, Αργυρίου Ζάχου και στο τέλος της η Ι.Ζηρίνη.

Ιάσων Ράπτης

*************************************************************************************

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία...
Γ. Πεντζίκη

Για την καθοριστική σημασία της προετοιμασίας του Μακεδονικού αγώνα, με τα μηνύματα, που αυτός μεταφέρει και σήμερα, αλλά και για το ανάστημα και την υπευθυνότητα των Ελλήνων διπλωματών, στρατιωτικών και δημοσίων ανδρών. Ο πρόξενος Λάμπρος Κορομηλάς παράδειγμα για τους διπλωμάτες. Ο Δημήτρης Καλαποθάκης, για τους εκδότες – δημοσιογράφους.

Γράφει ο Απ. Παπαγιαννόπουλος:
«Τα δύο αυτά ελληνικά προξενεία θα αποτελέσουν τους «πόλους» οργάνωσης του Μακεδονικού Αγώνα σε ολόκληρο σχεδόν το χώρο της Μακεδονίας (Θεσσαλονίκη, Μοναστήρι, Καστοριά, Φλώρινα, Έδεσσα, Νάουσα, Γευγελή, Στρώμνιτσα, Σέρρες, Δράμα, Αλιστράτη, Καβάλα). Ήταν υπεύθυνα για την οργάνωση των αντάρτικων σωμάτων, για τον εφοδιασμό τους, για τη διεύθυνση των επιχειρήσεων αλλά και για τη στήριξη του ελληνικού πληθυσμού της υπαίθρου με κάθε τρόπο. Τον γενικό, βέβαια, συντονισμό και εποπτεία είχε το Γενικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης που ήδη από το 1893 στεγαζόταν σε νεόδμητο κτίριο παραπλεύρως της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης, στη διασταύρωση των σημερινών οδών Αγίας Σοφίας και Προξένου Κορομηλά».

Και συνεχίζει:
«Στο Προξενείο τοποθετήθηκαν, επίσης, και πολλοί άλλοι Έλληνες αξιωματικοί, όπως: ο Κωνσταντίνος Μαζαράκης – Αινιάν με ψευδώνυμο «Δήμος Στεργιάκης», ο Αθανάσιος Εξαδάκτυλος με το ψευδώνυμο «Αντωνίου», ο Σπύρος Σπυρομήλιος με το ψευδώνυμο «Σουρής», ο Μιχαήλ Μωραΐτης με το ψευδώνυμο «Ρουμελιώτης», ο Δημήτριος Κάκκαβος με ψευδώνυμο «Δημήτριος Ζώης» και ο Ιωάννης Αβράσογλου με το ψευδώνυμο «Αμβρακιώτης».

Το έργο των στελεχών αυτών του Γενικού Προξενείου Θεσσαλονίκης ήταν να δράσουν, με την καθοδήγηση του προξένου Κορομηλά, στα ίδια πλαίσια των αρμοδιοτήτων του υποπλοίαρχου Γεωργίου Κακουλίδη (Μιχαήλ Αριστείδου).
Πέρα όμως από το Ελληνικό Προξενείο, στη Θεσσαλονίκη είχαν αναπτύξει αγωνιστική δραστηριότητα πολλοί διακεκριμένοι αλλά και ανώνυμοι Έλληνες πατριώτες και πατριώτισσες, κάτοικοι της πόλης, διατηρώντας μυστικά επαφή και συνεργασία με τον πρόξενο Λάμπρο Κορομηλά.

Ανάμεσά τους οι: Δημήτριος Αγγελάκης, Κωνσταντίνος Αγγελάκης (δήμαρχος Θεσσαλονίκης το 1916), Κωνσταντίνος Αυγερινός, Ιωάννης Εμίρης, Δημήτριος Ζάννας, Αργύριος Ζάχος, Μάρκος Θεοδωρίδης, Αλκιβιάδης Μάλτος, Κωνσταντίνος Μάλτος, Νικόλαος Μπίτσιος, Δημήτριος Μαργαρόπουλος, Τιμολέων Μαυρουδής, Π. Οικονόμου, Π. Παναγιωτίδης, Κων. Παπαγεωργίου, Αλέξ. Παπάζογλου, Γεώργιος Πεντζίκης, Δημήτριος Σερέφας, Ελ. Χατζηκώστας, Περικλής Χατζηλαζάρου, Γεώργιος Χαρίσης, Γεώργιος Χρυσάφης, Κων. Τουρνιβούκας, Μιχαήλ Βέτης, Δημήτριος Μπλάτσης, Δημήτριος Σαχίνης, Γεώργιος Μόσχος, Γεώργιος Κύρτσης, Μιλτιάδης Ζαφειρόπουλος, Νικόλαος Μάνος (δήμαρχος Θεσσαλονίκης το 1929), Αλέξανδρος Σάλτας, Ιωάννης Περάκης, Συμεών Σιμώτας, Στέφανος Τάττης, Κων. Γεωργιάδης κ.α.».

Ζωή Ταραλάικου, Κώστας Φρουζάκης,
Παναγιώτης Ντέρφερ-Εφραιμίδης

*************************************************************************************

Ο δρόμος είχε την δική του ιστορία
Πολυγύρου

Εγώ μένω στην Οδό Πολυγύρου.
Το οικοδομικό τετράγωνο στο οποίο μένω περικλείεται από την Πολυγύρου, την Τσακάλωφ και τη Ζαγοράς.
Η Οδός Πολυγύρου ονομάστηκε έτσι από την πρωτεύουσα της Χαλκιδικής. Η Οδός Τσακάλωφ ονομάστηκε έτσι από τον ηρωικό εφευρέτη της Φιλικής Εταιρείας Αθανάσιο Τσακάλωφ. Που έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στην οργάνωση της. Η Οδός Ζαγοράς ,πιθανόν να ονομάστηκε έτσι από σλαβική προέλευση και σημαίνει «Τον τόπο που είναι πίσω από το βουνό». Στην Οδό Πολυγύρου 4 όπου και μένω δεν έχει χώρο να τρέξεις γιατί είναι κατήφορος . Στην Τσακάλωφ έχει ένα ωραίο παρκάκι οπού πηγαίνω τα καλοκαίρια με τις φίλες μου. Στην Οδό Ζαγοράς πηγαίνω έρχομαι γιατί έχει ένα μπακάλη εκεί και επίσης εκεί μένουν οι γιαγιάδες και ο παππούς μου. Όταν γυρίζω από το σχολείο μερικές φορές κόβω δρόμο από την οδό Τσακάλωφ για να φτάσω πιο γρήγορα στο σπίτι μου.

Χριστίνα Τσατσά

Επιστροφή στα θρανία...

Οι διακοπές των Χριστουγέννων ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Επιστροφή στα θρανία και νέες εργασίες εν όψει... Ετοιμαστείτε να μας διαβάσετε...